Των φρονίμων τα παιδιά... και σπίτι μ'έναν Γιάννη...7 Γενάρη έχει γιορτή.

26 Νοεμβρίου σήμερα και διανύουμε τις τελευταίες μέρες του φθινοπώρου.
Ενώ πολλοί φυσικά είναι ήδη σε mood Χριστουγέννων και εορτών και στολισμένα δέντρα και μπαλκόνια έχουν κάνει την εμφάνιση τους.
Όπως φαίνεται φέτος θ'ακολουθήσουμε το περσινό πρόγραμμα και θα στολίσουμε λίιιγο αργά, λόγω αφίξεων, παρ'όλα αυτά άρχισα την έρευνα για το τι θα κάνουμε τελικά αυτές τις γιορτές.
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Γιορτή Γ.
Πέρσι ήταν η πρώτη φορά που γιορτάσαμε σπίτι μάλιστα και την γιορτή του Γ., οπότε το δίλημμα μου είναι κυρίως το τι θα κάνουμε τότε, και το post αυτό είναι και το χρωστούμενο μου. Ξέρω νωρίς νωρίς και ταυτόχρονα έχω πάει μπροστά 1,5 μήνα σχεδόν.

Είχα χωρίσει την ημέρα στα δύο με brunch με γυναικοπαρέα από την οικογένεια του Γ., μιας και γιορτάζει και η μητέρα του νωρίς το μεσημεράκι και μπουφέ με φίλους το βράδυ.
Κυρίως επειδή ο ίδιος δούλευε μέχρι αργά το απόγευμα αλλά και επειδή το σπίτι δεν θα μπορούσε να χωρέσει καθιστό πολύ κόσμο, αλλά και ήταν ευκολότερο και στο μαγείρεμα.

Φθινοπωρινές αναμνήσεις - Ένας γάμος + μία βάπτιση = μια κουκουβα-οικογένεια

Έχω μια αδυναμία στις κουκουβάγιες. Δεν ξέρω, σαν θέμα, σαν ζωάκια, μου αρέσουν πολύ.
Παρ'όλα αυτά μου είχε ξεφύγει σαν project, ενώ κατά καιρούς είχε φιγουράρει σε μπισκότο,
cupcake ακόμη και τούρτα, δεν είχε πρωταγωνιστήσει για μια ολόκληρη ημέρα κάπου..
Ώσπου γνώρισα τη Φιλιώ.

Γνωριστήκαμε μετά από τον γάμο της φίλης μου της Έλενας και την βάπτιση του Διονύση
(λεπτομέρειες που χρωστάω ακόμη!), τότε μου είχε πει πως έχει μια κορούλα που δειλά δειλά
άρχισε να ονειρεύεται τη βάπτιση της και ίσως μαζί να κάνανε και τον γάμο τους.
Μου εκμυστηρεύτηκε πως είχε μια αδυναμία στο ροζ αλλά κυρίως..την κουκουβάγια.
Νομίζω πως άρχισα να χοροπηδάω από μέσα μου και ήμουν έτοιμη να πάρω την μικρή στην
πλησιέστερη εκκλησία για να τη βαπτίσω επιτόπου!
Πάνω από έναν διαδικτυακό καφέ τα είπαμε, χαζέψαμε φωτογραφίες και ιδέες και ανανεώσαμε
τον ραντεβού μας για το καλοκαίρι.

Βρέθηκε το εκκλησάκι, βρέθηκε η ημερομηνία και βρεθήκαμε και πάλι με την Φιλιώ.
Μέλλουσα νυφούλα και κουκουβα-μαμά.

Back to the base ή αλλιώς, εγώ και το παραμελημένο blogging.

Είμαι σίγουρη πως αν πάω μερικές αναρτήσεις πίσω, θα έχω ξεκινήσει post
αρκετές φορές απολογούμενη για την απουσία μου και την ''επιστροφή'' μου.
Κρατάει λίγο αυτή η περίοδος βέβαια ομολογώ, και δεν είναι η αιτία της απουσίας
αυτής η έλλειψη διάθεσης για λίγο μπλα μπλα (αυτό δεν το χάνω με τίποτα γενικά),
αλλά η έλλειψη χρόνου.
Δικαιολογίες.. επισημαίνω στον εαυτό μου λίγο αργότερα και να 'μαι πάλι.
Το ημερολόγιο γράφει 24 Οκτωβρίου, καταπίνω μια γουλιά καφέ και φρικάρω λίγο
αργότερα με την συνειδητοποίηση της σκέψης αυτής.
Οκτώβρης.
Πότε μπήκε; Πότε πέρασε το καλοκαίρι; Πότε κάθομαι χουχουλιασμένη στον υπολογιστή;
Και πότε πέρασαν αυτοί οι μήνες; Για την ακρίβεια.. εγώ πού ήμουν;

Ανοίγω την επιφάνεια εργασίας, φρικάρω με τον χαμό από εικόνες και αρχεία.
Ανοίγω φάκελο, μέσα σε φάκελο, μέσα σε φάκελο, φυσικά μέσα σ'ακόμη έναν φάκελο
και εμφανίζονται οι αναμνήσεις τελικά αυτού του καλοκαιριού και λίγο φθινοπώρου.
Αναπολώ..ξεχνιέμαι για κανά μισάωρο και συνειδητοποιώ για 2η φορά πόσο γρήγορα
περνάνε αυτές οι αξέχαστα όμορφες στιγμές.
Μερικές ώρες κρύβουν πίσω τους πολλούς μήνες και ακόμη περισσότερες αναμνήσεις..

Γιατί τα ωραία τελικά κρατάνε τόσο λίγο;

Κλείνω τα πάντα και μου επενθυμίζω πως ακόμη δεν πήραμε τις φωτό από τον αυγουστιάτικο
αρραβώνα μας (ω ναιι), έχω κάτι να περιμένω στην τελική.. επίσης 24 Οκτωβρίου σημαίνει για
'μενα καρδιά του φθινοπώρου.
Όχι όχι, δεν μιλάμε για χειμώνα. (Που παρεμπιπτόντως φράσεις και ευχές για καλό χειμώνα
από τέλη Αυγούστου έχουν ως απάντηση δολοφονικό βλέμμα).
Όταν ακούω χειμώνα, σκέφτομαι χιόνι, λευκά τοπία, παγωνιά, αέρας, λίιιγο Χριστούγεννα ,-γιατί
απ'αυτά ξεκινάω να βλέπω τέλη Σεπτέμβρη (λυπηθείτε μας)-, και φυσικά γενέθλια του μπαμπά μου,
γιορτή του Γ, και γενικά μέρες μικρές και νύχτες μεγάλες και κρύες.
Το φθινόπωρο είναι πορτοκαλί, κίτρινο, καφέ, είναι γεμάτο πεσμένα φύλλα, φύλλα που πέφτουν, ομίχλη, βροχές, γαλότσες και ομπρέλες. Είναι ίσως η πιο αγαπημένη μου εποχή!
Halloween, ευχαριστίες, κολοκύθες και όλα αυτά μου θυμίζουν την άλλη άκρη του ωκεανού που παρόλο που δεν έχω καμία σχέση, απλώς λατρεύω.

Ίσως έχει να κάνει με τους συνεχείς εορτασμούς..με την αγάπη για την διακόσμηση και ανανέωση του σπιτιού, την διαχώριση ακόμη των τεσσάρων εποχών και τελικώς το μεγάλο κενό μεταξύ Πάσχα , εποχής του τζίτζικα και μετά ένα fast forward για να ξεκινήσει από Νοέμβρη το χριστουγεννιάτικο
αλαλούμ.

Είναι ήδη δρομολογημένες αναρτήσεις για τις αναμνήσεις αυτού του καλοκαιριού, μαγικές στιγμές, αλλά και diy και εντυπώσεις.
Για την ώρα σας αφήνω με αυτές του φθινοπώρου, που φυσικά, δεν έχει τελειώσει ακόμη!
Τα καλύτερα.. πάντα έρχονται!

TBM-Party time

Πέρασαν ήδη 2 βδομάδες από το party.

Μάζεψα το φωτογραφικό υλικό και ήρθα λοιπόν.

Νομίζω πως είχε επιτυχία, μιας και οι καλεσμένοι προς το τέλος αρνούνταν κάθε έξτρα γλυκό/φαγητό που τελικά πήραν μαζί τους για το σπίτι.

Έχω την συνήθεια να φτιάχνω κάτι παραπάνω πάντα οπότε αντί να τρώμε τρεις

μέρες μετά, πακετάρονται ως gift bags.

Αλλά τέλος οι κουβέντες και πάμε στο ψητό.

Party time :)

Στο σερβίτσιο ακολουθώντας το ύφος του πάρτυ διάλεξα κάτι εύκολο (μιας χρήσεως) και ταιριαστό (πολύχρωμο).
Ευτυχώς ήταν πολύ εύκολη η ευρέση του και ένα κουβαδάκι ταίριαξε πολύ καλά ως decor.

It's your birthday, let's do this party.

1ά γενέθλια..

Τούρτα, κεράκια, μπαλόνια, φαγητό, καλοκαίρι, υποδέχεσαι τους καλεσμένους με μια δροσερή μπύρα στο χέρι. Wait a minute. 31ά θέλεις να πεις!

Τα δικά μου γενέθλια η αλήθεια είναι πως δεν είμαι φαν να τα γιορτάζω ιδιαίτερα.

Δεν είναι ότι δεν μου άρεσουν, αλίμονο, όπου γλέντι και χαρά γενικά είμαι πρώτη αλλά

μου φαίνεται λίγο κάπως τα τελευταία χρόνια να φτιάξω πχ. μια τούρτα για 'μενα. Εγώ για 'μενα.

Κάπως έτσι και η οργάνωση γι'αυτά.

Γενικά αντιστέκομαι πάση θυσία να μου ετοιμάζω οτιδήποτε, τελευταία φορά ήταν το '12, από τότε προτιμώ να τρέχω για άλλους και άλλα γενικότερα.

Πράγμα που μας φέρνει όχι στο δικό μου birthday post αλλά αυτό του Γ.

Που τρία χρόνια πανηγυρικά αποτυχαίνω να του γιορτάσω ένα full extra birthday bash.

Είχα σκεφτεί το θέμα και το σκηνικό, αλλά ας πούμε όλο κάτι τύχαινε και τελικά κατέληγα απλά να κάνω από το αγαπημένο του -ιουλιάτικα- cheesecake. Το '11 που για πρώτη φορά είχα ακολουθήσει συνταγή, δεν ήταν το ίδιο ενθουσιασμένο με εμάς να ταξιδεύει 50 και χιλιόμετρα με 42 βαθμούς στο αυτοκίνητο.Κάπου εκεί σταμάτησα να ακολουθώ και δοσολογίες/αυστηρές οδηγίες και άρχισα να εμπιστεύομαι περισσότερο το δικό μου μάτι. Την τούρτα την φάγαμε σε μπολ παγωτού. Γενικά το cheesecake δεν είναι γλυκό που θα σερβίρεις εύκολα σε εξωτερικό χώρο 20 Ιουλίου σε τούρτα, ειδικά με σοκολάτα ή φρέσκα φρούτα. Πέρσι που ήμασταν ένα βήμα πριν το big party τα 30 τον βρήκαν ειρωνικά με πόνο στην μέση και όλα τα ωραία. Οπότε τελευταία στιγμή το πρόγραμμα είχε πάλι cheesecake, αλλά το σέρβιρα σε ποτηράκια, μειώνοντας όσο γίνεται το μεγάλο κομμάτι για να αντέξει για άλλη μια φορά τον καύσωνα.

Φέτος το πήρα προσωπικά. Ξέθαψα τον φάκελο με το πάρτι και ξεκίνησα νωρίς.

Τις τελευταίες μέρες ειδικά πολλά πράγματα φρέναραν ακόμη και ακινητοποιήθηκαν τελείως.

Αλλά μετά από σκέψη, ακόμη και αν ήταν σύντομα αποφάσισα πως δεν θα το αφήσω κάτω.

Τα τελευταία χρόνια σε προσωπικό επίπεδο έχουμε κάνει πίσω για πολλά, ακυρώσαμε και αναβάλαμε επίσης πολλά, μου φαινόταν άδικη άλλη μια φορά, ειδικά για αυτά τα γενέθλια.

Δεν είναι κιόλας ότι ετοίμαζα δεξίωση με χίλια άτομα σε private παραλία.

Ταρατσάδα. Με δόση αμερικανιάς. Hot dogs. Γεμάτο χρώμα και τρέλα.

My kind of party.

Το προηγούμενο Σάββατο έτυχε να υπάρχει βάπτιση οπότε μιας και ήμασταν και κοντά και μαζί, πήγαμε μια βόλτα από τα Jumbo. Όπως και στο engagement party έτσι και τώρα αποφάσισα πως το πλύσιμο πιάτων δεν είναι στην λίστα μου, και η ιδέα του hot dog μου πήγαινε πολύ με χάρτινα πολύχρωμα πιάτα μιας χρήσεως. Χαλαρά και καλοκαιρινά, no muss- no fuss.

Ασορτί ποτήρια, ασορτί πιρούνια και κουταλάκια φυσικά, 2 πακέτα πολύχρωμα κεράκια και 2 τσάντες χρώμα αργότερα, συμπεριλαμβανομένου μιας μικρής πισίνας ήμασταν έτοιμοι.

Το δικό μας σπίτι αποκλείστηκε για ταρατσάδα αφενός γιατί θα πρέπει να ανέβουν όλοι 3,5 ορόφους σκαλιά, αφετέρου γιατί έπρεπε να κουβαλήσουμε πράγματα πάνω αλλά και το ανέβα-κατέβα για 'μενα όμως και το ότι έχουμε και γείτονες, οπότε δεν είναι και το πιο ευχάριστο ν'ακούς 20+ άτομα στο κεφάλι σου, το πατρικό του Γ. ήταν ο κατάλληλος χώρος.

Σειρά είχε βόλτα στο pinterest και η ετοιμασία της πρόσκλησης.

         Follow Mary's board Party time! on Pinterest.    

Πριν κάμποσο καιρό είχε πάρει το μάτι μου μια ιδέα για δώρο γενεθλίων, μέσα σε μπαλόνι με ήλιον να βάλει κανείς λίγο κομφετί και χαρτονομίσματα. Από την άλλη τα νερομπάλονα τα θεωρώ άκρως καλοκαιρινό αξεσουάρ και για παιχνίδι αλλά και για τα χρώματα τους. Αντί για μήνυμα σε μπουκάλι που είναι κυρίως θαλασσινό, γιατί όχι μήνυμα σε μπαλόνι;

Eτοίμασα την μακέτα λοιπόν με το άκρως μίνιμαλ μήνυμα και ένα καρτελάκι ακόμη με την ''οδηγία''.

Ξεκίνησα κάνοντας μικρό ρολάκι το κείμενο (όσο μικρότερο τόσο καλύτερο) και προσπάθησα να το βάλω μέσα. Δεν ήταν ό,τι πιο εύκολο και δεν είχα και τρόμπα (αν και δεν νομίζω να βοηθούσε ιδιαίτερα στην συγκεκριμένη περίπτωση) οπότε έφτιαξα ένα αυτοσχέδιο κύλινδρο από σκληρό χαρτί, αλλά απέτυχε η προσπάθεια μιας και το σελοτέιπ που τον κρατούσε είτε έσκιζε το μπαλόνι είτε άφηνε κενό διπλώνοντας. Μετά έπιασα το πλαστικό χωνί.

Well well well, look who's here.

Ok, δεν είμαι καλή και καθόλου συνεπής με τις αναρτήσεις μου.

Το παραδέχομαι και σπεύδω να με δικαιολογήσω. Aυτή η καταιγίδα που έλεγα;

E ναι, ξέσπασε για τα καλά! Και ίσως λίγο που το facebook, το θεωρώ πιο γρήγορο και πιο

εύχρηστο, κυρίως γιατί μπορώ να κάνω 2-3 πράγματα ταυτόχρονα εκεί.

Anyway, αφού είπα να ρίξω ένα καλό ξεσκόνισμα στο blog σκέφτηκα πως χρωστάω ανάρτηση.

Κυρίως γιατί τους τελευταίους μήνες έχω γεμίσει μ'ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα για 'μενα..

Και αυτό είναι οι αναμνήσεις...ποσό ακόμη όταν είσαι εκείνη που βοηθάει να δημιουργούνται και

αναπόφευκτα γίνονται και δικές σου.

Έτσι λοιπόν επιστρέφω μ'ένα ποτ πουρί και σύντομα ελπίζω με τα diy, τις συμβουλές και τις ιδέες που χρωστάω εδώ και μήνες!

Μπισκότα για κοριτσίστικο baby shower

Είχαμε αφίξεις και μάλιστα σε ροζ!

Η θεία Ρενάτα έκανε έκπληξη στην μέλουσσα μαμά με μπισκότα σε κοριτσίστικο θέμα για το baby shower της.

Βάπτιση chapter thirteen-Μήλο

Η βάπτιση του Μενελάου ήταν ξεχωριστή για εμάς,καθώς

ήταν η βάπτιση που η μέλλουσα νονά του κέρδισε στον διαγωνισμό μας.

Το θέμα ταίριαξε στην μαμά του Αγγελική και έτσι ξεκινήσαμε

αμέσως τις ετοιμασίες!Πολλά είχαν να γίνουν και ο χρόνος

ήταν πολύ λίγος.Την τελευταία βροχερή Κυριακή του Νοέμβρη λοιπόν,

βαπτίστηκε ο μικρούλης!

Μια αξέχαστη μέρα

Βάπτιση chapter twelve-Μικρός πρίγκιπας,a story in blue

Η νονά του μικρού Βασίλη διάλεξε για τα βαπτιστικά του
και τον στολισμό της βάπτισης του,τον μικρό πρίγκιπα.
Το αγαπημένο της λουλούδι,τα λίλιουμ και το γαλάζιο που
ήθελε να κυριαρχεί στον στολισμό,ήταν η επιθυμία της.
Προσθέσαμε λευκό,μπεζ και μπαλόνια για τα παιδάκια,
με ήλιο και χωρίς.Η εκκλησία του Αγ.Δημητρίου στον Κορυδαλλό
ώπου έγινε το μυστήριο είναι πολύ επιβλητική και πολλά σκαλιά,
όμως κρατήσαμε τον στολισμό στο πάνω μέρος της.
Ευχαριστούμε τους νονούς για την εμπιστοσύνη και την προτίμηση!

Το βιβλίο ευχών