1ά γενέθλια..
Τούρτα, κεράκια, μπαλόνια, φαγητό, καλοκαίρι, υποδέχεσαι τους καλεσμένους με μια δροσερή μπύρα στο χέρι. Wait a minute. 31ά θέλεις να πεις!
Τα δικά μου γενέθλια η αλήθεια είναι πως δεν είμαι φαν να τα γιορτάζω ιδιαίτερα.
Δεν είναι ότι δεν μου άρεσουν, αλίμονο, όπου γλέντι και χαρά γενικά είμαι πρώτη αλλά
μου φαίνεται λίγο κάπως τα τελευταία χρόνια να φτιάξω πχ. μια τούρτα για 'μενα. Εγώ για 'μενα.
Κάπως έτσι και η οργάνωση γι'αυτά.
Γενικά αντιστέκομαι πάση θυσία να μου ετοιμάζω οτιδήποτε, τελευταία φορά ήταν το '12, από τότε προτιμώ να τρέχω για άλλους και άλλα γενικότερα.
Πράγμα που μας φέρνει όχι στο δικό μου birthday post αλλά αυτό του Γ.
Που τρία χρόνια πανηγυρικά αποτυχαίνω να του γιορτάσω ένα full extra birthday bash.
Είχα σκεφτεί το θέμα και το σκηνικό, αλλά ας πούμε όλο κάτι τύχαινε και τελικά κατέληγα απλά να κάνω από το αγαπημένο του -ιουλιάτικα- cheesecake. Το '11 που για πρώτη φορά είχα ακολουθήσει συνταγή, δεν ήταν το ίδιο ενθουσιασμένο με εμάς να ταξιδεύει 50 και χιλιόμετρα με 42 βαθμούς στο αυτοκίνητο.Κάπου εκεί σταμάτησα να ακολουθώ και δοσολογίες/αυστηρές οδηγίες και άρχισα να εμπιστεύομαι περισσότερο το δικό μου μάτι. Την τούρτα την φάγαμε σε μπολ παγωτού. Γενικά το cheesecake δεν είναι γλυκό που θα σερβίρεις εύκολα σε εξωτερικό χώρο 20 Ιουλίου σε τούρτα, ειδικά με σοκολάτα ή φρέσκα φρούτα. Πέρσι που ήμασταν ένα βήμα πριν το big party τα 30 τον βρήκαν ειρωνικά με πόνο στην μέση και όλα τα ωραία. Οπότε τελευταία στιγμή το πρόγραμμα είχε πάλι cheesecake, αλλά το σέρβιρα σε ποτηράκια, μειώνοντας όσο γίνεται το μεγάλο κομμάτι για να αντέξει για άλλη μια φορά τον καύσωνα.
Φέτος το πήρα προσωπικά. Ξέθαψα τον φάκελο με το πάρτι και ξεκίνησα νωρίς.
Τις τελευταίες μέρες ειδικά πολλά πράγματα φρέναραν ακόμη και ακινητοποιήθηκαν τελείως.
Αλλά μετά από σκέψη, ακόμη και αν ήταν σύντομα αποφάσισα πως δεν θα το αφήσω κάτω.
Τα τελευταία χρόνια σε προσωπικό επίπεδο έχουμε κάνει πίσω για πολλά, ακυρώσαμε και αναβάλαμε επίσης πολλά, μου φαινόταν άδικη άλλη μια φορά, ειδικά για αυτά τα γενέθλια.
Δεν είναι κιόλας ότι ετοίμαζα δεξίωση με χίλια άτομα σε private παραλία.
Ταρατσάδα. Με δόση αμερικανιάς. Hot dogs. Γεμάτο χρώμα και τρέλα.
My kind of party.
Το προηγούμενο Σάββατο έτυχε να υπάρχει βάπτιση οπότε μιας και ήμασταν και κοντά και μαζί, πήγαμε μια βόλτα από τα Jumbo. Όπως και στο engagement party έτσι και τώρα αποφάσισα πως το πλύσιμο πιάτων δεν είναι στην λίστα μου, και η ιδέα του hot dog μου πήγαινε πολύ με χάρτινα πολύχρωμα πιάτα μιας χρήσεως. Χαλαρά και καλοκαιρινά, no muss- no fuss.
Ασορτί ποτήρια, ασορτί πιρούνια και κουταλάκια φυσικά, 2 πακέτα πολύχρωμα κεράκια και 2 τσάντες χρώμα αργότερα, συμπεριλαμβανομένου μιας μικρής πισίνας ήμασταν έτοιμοι.
Το δικό μας σπίτι αποκλείστηκε για ταρατσάδα αφενός γιατί θα πρέπει να ανέβουν όλοι 3,5 ορόφους σκαλιά, αφετέρου γιατί έπρεπε να κουβαλήσουμε πράγματα πάνω αλλά και το ανέβα-κατέβα για 'μενα όμως και το ότι έχουμε και γείτονες, οπότε δεν είναι και το πιο ευχάριστο ν'ακούς 20+ άτομα στο κεφάλι σου, το πατρικό του Γ. ήταν ο κατάλληλος χώρος.
Σειρά είχε βόλτα στο pinterest και η ετοιμασία της πρόσκλησης.
Πριν κάμποσο καιρό είχε πάρει το μάτι μου μια ιδέα για δώρο γενεθλίων, μέσα σε μπαλόνι με ήλιον να βάλει κανείς λίγο κομφετί και χαρτονομίσματα. Από την άλλη τα νερομπάλονα τα θεωρώ άκρως καλοκαιρινό αξεσουάρ και για παιχνίδι αλλά και για τα χρώματα τους. Αντί για μήνυμα σε μπουκάλι που είναι κυρίως θαλασσινό, γιατί όχι μήνυμα σε μπαλόνι;
Eτοίμασα την μακέτα λοιπόν με το άκρως μίνιμαλ μήνυμα και ένα καρτελάκι ακόμη με την ''οδηγία''.
Ξεκίνησα κάνοντας μικρό ρολάκι το κείμενο (όσο μικρότερο τόσο καλύτερο) και προσπάθησα να το βάλω μέσα. Δεν ήταν ό,τι πιο εύκολο και δεν είχα και τρόμπα (αν και δεν νομίζω να βοηθούσε ιδιαίτερα στην συγκεκριμένη περίπτωση) οπότε έφτιαξα ένα αυτοσχέδιο κύλινδρο από σκληρό χαρτί, αλλά απέτυχε η προσπάθεια μιας και το σελοτέιπ που τον κρατούσε είτε έσκιζε το μπαλόνι είτε άφηνε κενό διπλώνοντας. Μετά έπιασα το πλαστικό χωνί.
Είναι πολύ πιο εύκολο να κατασκευαστεί με κανονικό μπαλόνι μιας και χωράει πολύ άνετα χαρτί αλλά για 'μενα αν το έκανα μικρό δεν μπορούσε κανείς να σκάσει το μπαλόνι για να πάρει το μήνυμα ή αν το έκανε μάλλον θα εγκλωβιζόταν μέσα του.
Ετοίμασα λοιπόν τα μπαλόνια, βγήκα στο μπαλκόνι με τα απαραίτηρα και ξεκίνησα.
Διάλεξα 2 γκρο κορδέλες, 1 ποντικοουρά και 3 σατέν.
Έκανα λοιπόν το προσκλητήριο έναν πολύ σφιχτό κύλινδρο για να περνάει από το στόμιο.
Και μετά τοποθέτησα το μπαλόνι.
Με προσοχή για να μην σκιστεί πίεζα το χαρτί προς τα κάτω, ώσπου να είναι όλος ο κύλινδρος μέσα στο τεντωμένο μπαλόνι και μετά έβαλα λίγο αέρα από το χωνί ώστε να είναι ελεύθερο μέσα το χαρτάκι και στην συνέχεια το αφαίρεσα για να το κάνω το μέγεθος που ήθελα και να το δέσω σφιχτά με την κορδέλα που θα έδενα και το καρτελάκι. Μένουν μόνο οι κορδέλες.
Και έτοιμο!
Έχοντας κάνει δοκιμή ιδανικά μοιράζονται μέσα σε 1-2 μέρες για να μην ξεφουσκώσουν. Ένα έσκασε στο φούσκωμα και 3 σκίστηκαν αλλά στο τέλος και τα 12 ήταν έτοιμα. Έχουν πολύ πλάκα με το χαρτί στο εσωτερικό να κουνιέται, οπότε μένει να δούμε αντιδράσεις από παραλήπτες.
Μπορεί να είναι λίγο παιδικό και οι καλεσμένοι είναι κυρίως συγγενείς αλλά it's must be fun to turn 31!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου