Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

Back to the base ή αλλιώς, εγώ και το παραμελημένο blogging.

Είμαι σίγουρη πως αν πάω μερικές αναρτήσεις πίσω, θα έχω ξεκινήσει post
αρκετές φορές απολογούμενη για την απουσία μου και την ''επιστροφή'' μου.
Κρατάει λίγο αυτή η περίοδος βέβαια ομολογώ, και δεν είναι η αιτία της απουσίας
αυτής η έλλειψη διάθεσης για λίγο μπλα μπλα (αυτό δεν το χάνω με τίποτα γενικά),
αλλά η έλλειψη χρόνου.
Δικαιολογίες.. επισημαίνω στον εαυτό μου λίγο αργότερα και να 'μαι πάλι.
Το ημερολόγιο γράφει 24 Οκτωβρίου, καταπίνω μια γουλιά καφέ και φρικάρω λίγο
αργότερα με την συνειδητοποίηση της σκέψης αυτής.
Οκτώβρης.
Πότε μπήκε; Πότε πέρασε το καλοκαίρι; Πότε κάθομαι χουχουλιασμένη στον υπολογιστή;
Και πότε πέρασαν αυτοί οι μήνες; Για την ακρίβεια.. εγώ πού ήμουν;

Ανοίγω την επιφάνεια εργασίας, φρικάρω με τον χαμό από εικόνες και αρχεία.
Ανοίγω φάκελο, μέσα σε φάκελο, μέσα σε φάκελο, φυσικά μέσα σ'ακόμη έναν φάκελο
και εμφανίζονται οι αναμνήσεις τελικά αυτού του καλοκαιριού και λίγο φθινοπώρου.
Αναπολώ..ξεχνιέμαι για κανά μισάωρο και συνειδητοποιώ για 2η φορά πόσο γρήγορα
περνάνε αυτές οι αξέχαστα όμορφες στιγμές.
Μερικές ώρες κρύβουν πίσω τους πολλούς μήνες και ακόμη περισσότερες αναμνήσεις..

Γιατί τα ωραία τελικά κρατάνε τόσο λίγο;

Κλείνω τα πάντα και μου επενθυμίζω πως ακόμη δεν πήραμε τις φωτό από τον αυγουστιάτικο
αρραβώνα μας (ω ναιι), έχω κάτι να περιμένω στην τελική.. επίσης 24 Οκτωβρίου σημαίνει για
'μενα καρδιά του φθινοπώρου.
Όχι όχι, δεν μιλάμε για χειμώνα. (Που παρεμπιπτόντως φράσεις και ευχές για καλό χειμώνα
από τέλη Αυγούστου έχουν ως απάντηση δολοφονικό βλέμμα).
Όταν ακούω χειμώνα, σκέφτομαι χιόνι, λευκά τοπία, παγωνιά, αέρας, λίιιγο Χριστούγεννα ,-γιατί
απ'αυτά ξεκινάω να βλέπω τέλη Σεπτέμβρη (λυπηθείτε μας)-, και φυσικά γενέθλια του μπαμπά μου,
γιορτή του Γ, και γενικά μέρες μικρές και νύχτες μεγάλες και κρύες.
Το φθινόπωρο είναι πορτοκαλί, κίτρινο, καφέ, είναι γεμάτο πεσμένα φύλλα, φύλλα που πέφτουν, ομίχλη, βροχές, γαλότσες και ομπρέλες. Είναι ίσως η πιο αγαπημένη μου εποχή!
Halloween, ευχαριστίες, κολοκύθες και όλα αυτά μου θυμίζουν την άλλη άκρη του ωκεανού που παρόλο που δεν έχω καμία σχέση, απλώς λατρεύω.

Ίσως έχει να κάνει με τους συνεχείς εορτασμούς..με την αγάπη για την διακόσμηση και ανανέωση του σπιτιού, την διαχώριση ακόμη των τεσσάρων εποχών και τελικώς το μεγάλο κενό μεταξύ Πάσχα , εποχής του τζίτζικα και μετά ένα fast forward για να ξεκινήσει από Νοέμβρη το χριστουγεννιάτικο
αλαλούμ.

Είναι ήδη δρομολογημένες αναρτήσεις για τις αναμνήσεις αυτού του καλοκαιριού, μαγικές στιγμές, αλλά και diy και εντυπώσεις.
Για την ώρα σας αφήνω με αυτές του φθινοπώρου, που φυσικά, δεν έχει τελειώσει ακόμη!
Τα καλύτερα.. πάντα έρχονται!



© Mary's lab
Maira Gall